Lekker op vakantie, en dat allemaal ook nog eens zonder te betalen voor de accommodatie. Zo dacht een man uit Limburg waarschijnlijk toen hij een huurovereenkomst aanging voor een staanplaats op een camping in Baarlo. Hij had weliswaar enige tijd toegang tot zijn staanplaats, maar had de jaarhuur niet betaald.

Logischerwijs was de campingbaas het hier niet helemaal mee eens. Hij besloot dan ook maatregelen te nemen. Na enkele sommaties tot betaling richting de Limburgse man, koos de campingbaas ervoor de man dan ook de toegang te weigeren tot de staanplaats en de bijbehorende faciliteiten.

Alhoewel de spreekwoordelijke emmer bij de Limburgse man hierdoor redelijk vol liep, was de rekening van de camping de druppel die de emmer deed overlopen. In die rekening werd namelijk het hele jaarbedrag aan huur gevorderd. De man weigerde te betalen, nu hij immers geen heel jaar op de camping had gestaan. Hij zou naar eigen zeggen niet hoeven te betalen voor tijd die hij niet op de camping heeft kunnen doorbrengen. De rechtbank Limburg mocht verder beslissen.

Volgens de rechtbank was het de campingbaas die in deze situatie juist had gehandeld. Naar het oordeel van de kantonrechter was het inderdaad zo dat de Limburgse man geen volledig gebruik heeft kunnen maken van hetgeen overeengekomen was, maar dit kwam voor zijn eigen risico. Hij was de eerste die zijn deel van de huurovereenkomst niet nakwam en zal het volledige jaar aan huur moeten voldoen. Wat leek op een leuk jaar op de camping, eindigde in een proceskostenveroordeling voor de Limburgse man.

Een vakantie om nooit te vergeten.

ECLI:NL:RBLIM:2017:7258

Hebt u onenigheid met iemand over een contract of heeft u een andere vermogensrechtelijke kwestie? Neem dan gerust contact op met een van de advocaten van Van Dijk c.s. Advocaten voor een vrijblijvende afspraak